Konu Dışı
Üst biter.
Adamsın.Sözün bittiği yer.villain yazdı:Sanırım insanların kendi hayatları üzerinden çıkarım yapmalarının sonucu ortaya çıkan yanlış bir tanım bu.
Çoğu kişi yalnızken bir çok şey öğrendiğinden bahsetmiş, yalnızlığın kendilerine manevi açıdan bir güç kattığını söylemiş. Ancak insan yaşamı köstekli saat gibi değildir. 5 dakika sonra yelkovanın nerede olacağını bilirsiniz ancak yaşanan 1 saniyenin bile insan yaşamında neler değiştireceğini bilemezsiniz. Yani o yalnızken öğrendiğinizi sandığınız şeyleri sevdikleriniz yanınızdayken de öğrenebilirdiniz belki. Hatta belki onlar sayesinde daha büyük maneviyata sahip olurdunuz. Bilemezsiniz.
Siz yalnızca kendi yaşadığınız seneler üzerinden çıkarımda bulunuyorsunuz. Bunu "bağlı olmanın" acizlik olduğunu söylerek de yapıyorsunuz.
Her bağlılık bir dal sigara gibi insana zarar vermez. Her bağlanan karşısındakinden zehir almaz. Kimi zaman bir gülüş alır, bir bakış, tek bir söz veya bir temas. İnsanı insan yapan budur. Yavrusu, gözlerinin önünde yenen bir anne ceylan gibi vurdumduymaz olmanız yalnızca size günü kazandırır, ancak yarın aslanın ağzında "yalnız" başınıza mücadele eden siz olursunuz. İşte yalnızlık budur. Kaçmaktır, korkmaktır ve bunu övmektir. Ta ki yem oluncaya kadar.
Keşke sevdiğim yanımda olsaydı. Yalnızken öğrendiğim sandığım herşeyi bana o öğretseydi. Beraber öğrenseydik, beraber ölseydik.
Sevmek ve sevilmek güzel şeydir. Sınavın iyi geçmiştir, hemen arkadaşların ve ailen ile paylaşırsın. Mutluluk bölüştükçe artar ve kendini hissettirir. Hüzünde yine aynı, paylaştıkça insan rahatlar. Ergenlik dönemleri ancak yukarıdaki yaptığım alıntıyı kısa bir süreliğine doğru sayar. Ancak çok geçmeden insanlar anlayacaklar, insan doğası gereği bir başkasına bağlıdır ve bu acizlik değil yerine göre fedakarlıktır, mutluluktur.Birine bağlanamadan yaşayamamak acizlik göstergesidir.